Отсекогаш сум се бунела зошто боите се поделени по род. Розова не носам зашто не ми се допаѓа, а тоа недопаѓање најверојатно доаѓа од притисокот низ годините од тоа сѐ што е за женско да е едноставно розово иако историски розовата е машка боја. Сепак како мала се сеќавам (океј, од фотографии), дека сум носела најразлични бои, особено тегет – зашто на мајка ми сина ѝ била омилена :)
English translation at the end of the post.
Како што растеме можеби имаме малку поголем избор, но откако имам ќерка, сега најчесто одам во детски шопинг и сфатив дека за децата ограничувањата сѐ уште важат. Иако не сакав блогов да опфаќа теми како за бејби блог, сепак истава дискусија може да важи и за возрасните.
Имам проблем – јас сум мајка која не сака ќерката да биде облечена (само) во розово, а за жал, изборот на други бои е премал. Тажното е што боите се ограничени и за момчињата, за нив се темни бои – тегет, маслинаста, кафена, бордо, додека за женските се светли и нежни – 90% розова и другите бела, крем, светла сива, и по некоја црвена, во секој случај се пастелни и нежни. За момчињата има планети, ракети, колички, изреки кои поттикнуваат авантуризам, а за девојчињата слатки животни, точки, срценца и фрази што содржат „слатка”. Дури и малово девојче сфатило дека има тука има проблем.
Како девојчињата да не си играат со топка во парк, не ги брцаат рацете во игралиште со камчиња и не сакаат да шлапаат низ кал. Моето девојче, дури облечена и во црвена блуза и фармерки, привлекува фрази како „дај му ја топката на баткото” само зашто претпоставката е девојчињата да имаат розова облека (немам друго објаснување – освен косата што уште не ѝ е многу порасната и си игра со топка).
Се наоѓа и по некоја жолта како на сликата, но во позгаснати варијанти и некако тагувам по портокалова, виолетова, зелена.. јаки и живописни бои. Жал ми е што децата ќе ни растат уште повеќе ограничени за тоа како треба да играат и да се однесуваат во животот само поради нивниот пол. Жал ми е што постојат и ќе постојат многу машко-женски стереотипи, почнувајќи од детството и протегајќи се цел живот.
И додека телата горе-долу не им се разликуваат, се прашувам зошто воопшто етикетите се бележат како baby girl/boy? Погодете која јакна е baby boy, иако нема никаква особена разлика со тие од baby girl? Дури и должината не прави разлика затоа што девојчињата не се особено пониски од момчињата во првите години.
Признавам дека облекиве се слатки, дури и тие што претерано се наменети за девојчиња, некогаш навистина не можам да одолеам на некое фустанче. Иако јакната со точки беше супер-слатка, ќерка ми ја доби „baby boy” жолтата – зашто беше најдебела и со најубава живописна боја, а новото капче ѝ е светло сиво со ракети и планети зашто мама повеќе почитува наука од еднорози :)
Немам решение и тешко дека нешто ќе успеам да сменам со овој текст, но следен пат кога ќе купувате облека за подарок и/или вашите деца, се надевам дека нема да ја одберете само поради тоа што пишува на етикетата.
—
I have always complained why the colors are split up between genders. I don’t wear pink because I don’t like it, and that probably comes from the pressure throughout the years by everything girls’ being pink, even though historically, pink is men’s color. Yet, I remember (ok, from photographs) that I used to wear all kinds of colors, especially dark blue – cause blue was my mom’s favorite :)
As we grow up we may have a bigger choice in clothing, but since I have a daughter, I now usually go in kids’ shopping and I realized that the limitations for kids are still very present. Even though I didn’t want to post baby topics on this blog, the same discussion is valid for the grown-ups, too.
I have a problem – I’m a mom that doesn’t want her daughter to wear (only) pink, and unfortunately, the choice for other colors is too small. The sad thing is that boys’ colors are also very limited, for them they’re usually dark – navy, army green, brown, dark red, while for the girls are light and soft – 90% pink and the rest are white, cream, light grey, some red here and there, but mostly pastel and gentle. For the boys there are rockets, planets, cards, wording that encourages adventures, and for the girls cute animals, polka dots, hearts and phrases that contain “cute”. Even this little girl realized that we have a problem over here.
It’s like the girls don’t play with a ball in the park, don’t dive into the playground’s sand and don’t want to walk through puddles of mud! My girl, even dressed in a red blouse and jeans, attracts phrases like “give the ball to the boy” just because the assumption is that she should wear pink (I don’t have another explanation besides that her hair still hasn’t grown long and she likes to play with a ball).
You could find yellow like in the photos, but usually in mild color variants, and I kinda long for oranges, purples, greens.. strong and vivid colors. I’m sorry that our kids will grow even more limited about the way they should play or act in life because of their gender. I’m sorry that there are and there will be many male-female stereotypes, starting from childhood and stretching throughout their whole lives.
And while their bodies are yet not so different, I wonder why the clothes’ labels are marked as baby girl/boy? Guess which jacket from the photo is baby boy even though there is no difference from the ones labeled as baby girl? Even the length doesn’t make a difference cause the girls are not necessarily shorter than boys in their first years.
I admit that the clothes are cute, even the ones that are excessively made for girls, I still cannot resist some dress every now and then. Even though the polka dot jacket was super-cute, my daughter got the “baby boy” yellow – because it was the warmest and with the most beautiful vivid color, and her new hat is light grey with rockets and planets cause her mom respects science over unicorns :)
I don’t have a solution and I probably won’t change anything with this post, but the next time you buy clothes as a gift and/or for your own kids, I hope that you won’t choose it based on what the label says.
